Liberalisering Europees landbouwbeleid is risico voor duurzame landbouw en voeding

De suikerbiet als casus

Maart 2013

Begin 2012 heeft de Wetenschappelijke Raad voor Integrale Duurzame Landbouw en gezonde Voeding een visie op de landbouw en voedselproductie gepresenteerd. Volgens de Raad is er behoefte aan een integrale aanpak. Integraal in drie opzichten: a) zowel sociale, economische als ecologische duurzaamheid, b) gericht op alle schakels van de keten, en c) zowel landbouw als voeding. Centraal in deze aanpak staat dat voedsel weer een zichtbare verbinding met zijn agroecologische en sociale omgeving krijgt. Daardoor worden relaties en samenhangen hersteld. De lineaire voedselketen moet plaatsmaken voor een circulaire voedselketting, waarbij de consument en producent weer met elkaar communiceren en zich verantwoordelijk voor elkaar voelen. Dat kan resulteren in sociaal draagvlak, maar ook in meer (bio)diversiteit, risicovermindering en -spreiding, herstel van kringlopen, en uiteindelijk een betere voedselkwaliteit.
Liberalisering van de landbouwmarkten versterkt door haar kostprijsverlagende logica andere processen zoals schaalvergroting en regionale specialisatie. Daardoor wordt afbreuk gedaan aan grondstofkringlopen en groeit de afstand tussen producent en consument.
Momenteel speelt er een discussie m.b.t. liberalisering van de Europese suikerproductie. De Raad plaatst kanttekeningen bij deze liberalisering, die de Europese suikerproductiecapaciteit nog verder dreigt weg te drukken. Dat is ongewenst omdat de suikerproductie belangrijke stappen aan het zetten is naar meer duurzaamheid, en een wezenlijke rol kan vervullen in een toekomstige bioeconomie.

Verder lezen?

Wilt u het gehele rapport inzien, klik dan hier.